< mkb-info
16-06-2021 | Onlangs heeft de kantonrechter in Rotterdam uitspraak gedaan in een zaak omtrent een vaststellingsovereenkomst. Het ging hierbij om de ‘finale kwijting’; het artikel waarin partijen afstand doen van toekomstige vorderingen op elkaar. Dit artikel zorgt nogal eens voor discussie.
Bij beëindiging van een dienstverband met wederzijds goedvinden sluiten partijen vaak een vaststellingsovereenkomst. Daarin leggen ze vast welke afspraken er zijn gemaakt over de beëindiging zelf, maar ook over vrijstelling van werk, vergoeding en zaken als pensioen en geheimhouding.
Een standaard onderdeel van de vaststellingsovereenkomst is het artikel over ‘finale kwijting’. Partijen spreken daarin af dat zij over en weer niets meer van elkaar te vorderen hebben, behalve de afspraken die in de overeenkomst zelf staan. Dit lijkt eenvoudig genoeg, maar het gebeurt nogal eens dat na de beëindiging of in de periode naar de einddatum tóch nog een vordering naar boven komt. Denk bijvoorbeeld aan het saldo vakantiedagen dat ineens een stuk hoger blijkt te zijn, een nabetaling voor een leaseauto, of, zoals in de onderhavige zaak, een nabetaling uit de cao.
Werkneemster was werkzaam als huishoudelijke hulp in de thuiszorg en de cao Verpleeg-, Verzorgingshuizen, Thuiszorg en Jeugdgezondheidszorg was van toepassing. Op basis van de cao had werkneemster recht op uitbetaling van salaris over de reistijd tussen cliënten. Partijen hadden een aantal jaren daarvoor al een geschil over achterstallig loon, maar zij hadden hierover een compromis bereikt en dit in het finale kwijtingsartikel vastgelegd. Maar, aldus de werkneemster, het salaris over de reistijd was hier niet in meegenomen.
Zij kreeg ongelijk van de rechter. Deze gaf als argument met name ook dat er over het achterstallig salaris uitvoerig was geprocedeerd in de andere procedure en dat de werkneemster in die procedure was bijgestaan door een jurist. Dat een gedeelte van het salaris achteraf toch niet correct is meegenomen, valt onder de finale kwijting.
Verder, gaf de rechter aan, is van belang welke betekenis partijen in de gegeven omstandigheden over en weer redelijkerwijs aan die bepaling mochten toekennen en wat zij redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten. De rechter wijst de vordering van het achterstallig salaris wél toe voor de jaren 2018 en 2019, omdat de finale kwijting alleen tot 2017 gold.
Uit deze uitspraak blijkt maar weer hoe belangrijk het is dat het finale kwijtingsartikel in de vaststellingsovereenkomst ‘op maat’ wordt opgesteld en dat partijen daar goed over nadenken.
Heb je vragen over het sluiten van een vaststellingsovereenkomst? Neem dan contact op met één van de gespecialiseerde juristen van MKBzaken.
Eikenlaan 10a
3755 CP Eemnes
KvK 75427745
Eikenlaan 10a
3755 CP Eemnes
KvK 75427745
Bedrijven te koop 7
Scroll naar bovenzijde
